Thursday, February 22, 2007


فارس وحيد جوه دروع الحديد
رفرف عليه عصفور وقاله نشيد السنين
منين منين ولفين لفين ياجدع
قاله من بعيد ولسه رايح بعيد
وعجبى
بس ياترى البعيد ده بعيد لحد فين هيقعد كتير لحد مايوصل يمكن هيقد سنه ,تلاته عشره بس اكيد هيوصل وليه اكيد مش ممكن ميوصلش ويموت فى السكه بس اكيد ده هيكون احسن من الوقوف على الاقل ممكن يقرب بس ممكن يموت على بعد خطوه او خطوتين من البعيد بس احساسه انه حاول يوصل والموت هو الى منعه هيكون احسن برضه من لو قف استنى الموت يخده اكيد النقطه الى فيها دلوقتى احسن من غيرها واكيد الى هيوصلها احسن من الى فيها بس السؤال الى شغلنى هنا هو عارف البعيد ده هو ايه متاكد منه ولا لو وصله يكتشف انه مش هو الى كان عيزه وكل الى عمله انه تعب نفسه والى حوليه فى محوله ملاهاش لزمه وطبعا لزم يحط بيعد تانى ويعد يمشى لحد عنده
يمكن البيعد والامل فى الوصل هو الى بيغرى على السير اصلا جايز

2 comments:

-_- said...

الغياب ممكن يكون دافع لينا عشان نرجع احسن من الاول لكن لو العامل النفسي تدخل في تفكيرنا اكيد ممكن نتهزم بسهولة

و نيأس من النجاح و العودة لطبيعتنا

محض روح said...

اكيد الغياب بيدينا فرصه اننا نفكر ونراجع تفسنا وممكن يكون غيبنا وترددنا دليل على نزهتنا
مرسى ياجميل على الزياره
وانا بحيك على المدونه بتعتك